«Несите мне цветы»

«Шафердің музей-үйінде» тілші, археолог, суретші, ақын Сергей Алексеевич Музалевскийді еске алу кеші өтті.

Павел Васильев атындағы әдеби қоғамымен бірге тамаша адам, сенімді дос, адал майдандас серік және белсенді ағартушының 90 жылдығын атап өттік.

Сергей Алексеевич ерекше әсер қалдыратын жігерге, ақылдың ұшқырлығына, тоқтатылмас күшке және білімді аңсауға ие болды. Ол туралы әдеби қоғамның төрағасы Татьяна Окольничья, ақын Юрий Мостовой, әдебиеттанушы Наум Григорьевич Шафер өздерінің естеліктерін айтып бөлісті.

Наталья Михайловна Капустина С.А. Музалевскийдің өмірбаянынан әсерлі оқиғалары туралы айтып берді.

Кеште топтама жиюшы және досы Н.Г. Шафенрдің мұрағатынан автордың орындауындағы өлеңдердің аудиожазбалары ойнатылды: «Величаво плывут облака-паруса»; «Пионерский галстук»; «Цветы – живым».

Он жыл бұрын «Простор» әдеби республикалық журналда Наум Шафердің Сергей Музалевский туралы «История моих псевдонимов» повесі жарияланған. Осы туындыда Наум Шаферге арналған ақынның соңғы өлеңдерінің бірі ұсынылған.

Науму Шаферу

Попробуй, обрети лицо

во мгле бесславной, бесноватой,

среди глухонемых слепцов,

среди духовного распада.

Беспамятство сошло на нас

за все грехи страны огромной.

Всё меньше видно умных глаз,

всё больше глаз пустых и тёмных.

Гниёт, смердит живая ткань,

душа в потёмках истлевает,

и омерзительная брань

живое слово подменяет.

Вдали не видно берегов,

вблизи не слышно умной речи,

распались вера и любовь,

ушла надежда человечья.

Стряхнём ли мы бессилья гнёт?

Отыщем ли душе спасенье?

Всё глуше звук, темнее свет,

всё неотступнее сомненья.

И как тут обрести лицо

в немой, безумной круговерти,

среди глухонемых слепцов,

где жизнь уже страшнее смерти?

1992 ж.