2016 жылғы 31 тамызда «Шафердің музей-үйінде» Славян мәдени орталық жанындағы Анастасия Цветаеваның музейімен бірлесіп, Марина Цветаеваны еске алу сағаты өткізілді.
Сонау 1942 жылы жарияланған ақын Борис Пастернакқа арнау айтылды:
…Всегда загадочны утраты.
В бесплодных розысках в ответ
Я мучаюсь без результата:
У смерти очертаний нет…
1962 жылы Самуил Маршактың жазғаны:
…Пусть безотраден был твой путь
Бездомной птицы - одиночки -
Себя ты до последней строчки
Сумела родине вернуть.
Аудиожазбада Марина Цветаеваның өлеңдері Антонина Кузнецова мен Анастасия Цветаеваның орындауында айтылды.
Алла Пугачеваның орындауында М. Минковтың «Монолог» әні, Тамара Гвердцителидің «Посвящение» және Виктор Леонидовтың «Елабуга» кездесуге қатысушыларда «Маринин камертон» өлеңіне бағыттады.
Павлодарлық ақындар Людмила Бевз пен Наталья Млынцева Марина Цветаеваға өз арнау өлеңдерін орындады.
Павлодарлық ақын Ольга Григорьеваның «Маринин камертон» өлеңіне әндер айтылды.
«31 августа», «От Тарусы до Елабуги» өлеңдерін музей белсендісі Лидия Семёновна Прохорова оқыды.
Фаина Георгиевна Раневскаяның күнделік беттерін де көз жүгірттік.
«Почему, когда Погибает Поэт, всегда чувство мучительной боли и своей вины?
…Все мы виноваты в смерти марины Цветаевой…
…Я помню её в годы первой войны и по приезде из Парижа. Все мы виноваты в её гибели. Кто ей помог? Никто.
Анна Ахматова повторяла о Бальмонте: он стоял в дверях, слушал, слушал чужие речи и говорил: «Зачем я такой нежный должен на это смотреть?»
Великая Марина говорила: «Я люблю, чтобы меня хвалили доо-олго»».
(Фаина Раневская).
Ленинградтық поэтесса Иза Кресикованың жинағынан Марина Цветаеваның арнау өлеңдері де айтылды.
Марина Цветаеваның қазасының 75-жылдығына арналған іс-шара 2004 жылы шығарылған «Страсти по Марине» фильмін шолумен аяқталды.
…А я была поэтом, лишь поэтом.
Не мыслила иного - никогда.
Не оставляйте над могилой меты,
Кто вспомнит - тот отыщет сквозь года.
(Иза Кресикова «Безмолвный монолог Марины Цветаевой перед смертью»).